اکثر خانه‌های ویلایی یک مالک دارند که به تنهایی در مورد هزینه‌های مختلف محل سکونت تصمیم می‌گیرد. اما در مجتمع‌های مسکونی چندین مالک در یک ساختمان سکونت دارند که مجبورند با هماهنگی یکدیگر در مورد امور مختلف تصمیم‌گیری کنند و هزینه‌ها را بین خودشان تقسیم کنند. قبض های مشترک آب و گاز در آپارتمان ها همیشه می تواند دردسرساز باشد چون در آنها دقیقا معلوم نمی شود که سهم هر واحد چه میزان است. برای همین ساکنان هر کدام از واحدها با توسل به ظن و گمان، حدس می زنند که برخی ها بیشتر از دیگران آب و گاز مصرف می کنند. قانون می گوید برای پرداخت سهم هر واحد از مبلغ قبوض مشترک باید مساحت هر واحد ملاک قرار بگیرد به طوری که اگر مساحت یک واحد در آپارتمان ۲ برابر مساحت سایر واحدهاست مالک یا مستاجر واحد بزرگ تر باید ۲ برابر سهم دیگران، هزینه آب و گاز را بپردازد؛ این مساله در مورد هزینه شارژ ساختمان هم صدق می کند.پ
پرداخت هزینه های مشترک
هزینه های مشترک را باید پرداخت، قانون نیز هیچ عذر و بهانه ای را برای امتناع از پرداخت این هزینه ها نمی پذیرد، اما در آپارتمان ها این موضوع نیز گاهی موجب ایجاد تنش و اختلاف می شود. این هزینه های مشترک از یک آپارتمان به آپارتمان دیگر نیز متغیر است به طوری که بعضی ساختمان ها تنها قبوض مشترک و هزینه نظافت راه پله ها را دارند و بعضی آپارتمان ها هزینه هایی چون هزینه های چاه آب، پمپ، منبع آب، مرکز حرارت و تهویه، رختشویخانه، تابلوهای برق، کنترل ها، تلفن مرکزی، انبار عمومی ساختمان، اتاق سرایدار، آسانسور، چاه های فاضلاب، گذرگاه های شوت زباله، زنگ اخبار و شیرهای آتش نشانی.
در آپارتمان‌ها گاهی اوقات از یک اشتراک برای کل ساختمان استفاده می‌شود. ممکن است اشتراک، برق، گاز و آب برای تمامی واحدها یکی باشد. شاید فکر کنید بهتر است تا اشتراک این بخش‌ها جداگانه انجام شود؛ اما در ساختمان‌های بزرگ، برای برخی خدمات مانند موتورخانه اصلی، روشنایی مشاع و … نیاز است تا از برق، گاز و آب مشترک همه ساکنین استفاده شود. به همین علت است که اشتراک را در برخی از ساختمان‌ها یکی دریافت می‌کنند تا این هزینه‌ها هم روی همه واحدها تقسیم شوند.
نحوه ی پرداخت قبض آب مشترک
یکی از روش هایی که می توان هزینه آب مشترک مصرفی ساختمان را با آن مشخص نمود، برحسب متراژ واحدها می باشد و پرداخت آن به عهده مالک یا استفاده کنندگان که در واقع همان مستاجر است،می باشد.تقسیم قبض آب مشترک در ساختمان بر اساس متراژ یکی از قدیم ترین راهکارهایی است که توسط قانون گذار و مجریان املاک در ساختمان ها و آپارتمان ها تعیین شده است.بر این اساس مبلغ قبض کنتور آب مشترک بر اساس مساحت واحدهای ساختمان محاسبه می شود اگر بخواهیم به طور کامل تر در مورد آن صحبت کنیم باید بگوییم که در این روش هزینه قبض آب کنتور مشترک ساختمان به تعداد واحدها تقسیم می شود، بر اساس این روش واحدی که مساحت آن 400 متر مربع است باید دو برابر واحدی که مساحت آن 200 متر مربع است، آن مبلغ را پرداخت کند.
البته، یکی از اصلی ترین مشکلاتی که محاسبه قبض مشترک آب بر اساس متراژ دارد این است که تعداد همه ی افراد ساکن در واحد ها یکسان نیست این موضوع زمانی کار ساز است که تعداد افراد ساکن در تمام واحدها مساوی باشند، در غیر این صورت تقسیم عادلانه نیست.
در این روش مبلغی که در قبض مشخص شده است بر تعداد کل ساکنان ساختمان تقسیم می شود و در نتیجه سهم هر واحد به تعداد افراد ساکن در واحد بستگی دارد.به طور مثال اگر قبض آب ساختمام مبلغ 600 هزار تومان باشد و در کل 12 نفر در ساختمان زندگی می کنند. این عدد تقسیم بر 12 می شود و سهم هر نفر مبلغی در حدود 50 هزار تومان است. در این حالت یک خانواده 4 نفری باید 200 هزارتومان پرداخت کنند و سهم یک خانواده 2 نفری 100 هزار تومان می شود.
در مجتمع‌های آپارتمانی که گاز مصرفی فقط یک کنتور دارد و یک قبض برای آن صادر می‌شود، لازم است مبلغ قبض بین واحدها تقسیم شود.
یکی از هزینه های مشترک بعضی آپارتمان ها مربوط به برقی است که ساکنین در خانه، پارکینگ یا راهرو استفاده می‌کنند. در این مورد هم مانند محاسبه‌ی آب و گاز مشترک، باید مبلغ قبض بین تعداد واحدهای ذینفع تقسیم شود.
در صورت عدم پرداخت هزینه های مشترک، چه می شود؟
کسانی که در این حیطه مشغول به فعالیت هستند، تنها راهی که می توان با آن به طور عادلانه قبوض مشترک را در ساختمان تقسیم کرد استفاده از کنتور فرعی و جداگانه در آپارتمان هایی است که چند واحد دارند. مالکانی که نسبت به مبلغ هزینه‌های مشترک اعتراض داشته باشند می‌توانند در درجه اول اعتراض خود را به مدیر ساختمان اعلام کنند. مدیران هم با ارائه مستندات و لیست مخارج فرد ناراضی را قانع می‌کنند و هزینه‌ها را به او گزارش می‌کنند. اما درصورتی‌که مشکل همچنان پابرجا بماند و مالک قانع نشود می‌تواند شکایت خود را به مراجع قضایی اعلام کند و میزان هزینه‌ها را پیگیری کند.
یکی دیگر از موارد اختلاف مربوط به زمانی است که مدیر ساختمان نمی‌تواند هزینه‌ها را از مالک بگیرد. در صورت بروز چنین مشکلی در جلسات مدیریت ساختمان به مالک خاطی تذکر داده می‌شود تا هر چه زودتر هزینه‌های مشترک ساختمان را پرداخت کند، اما درصورتی که توجهی به این تذکرها نکند، مدیر می‌تواند شکایت خود را به مراجع قضایی اعلام کند.
اشتراک
گزارش
نظرات من